محمود صالحی فعال کارگری، در روز هفتم آبان ۱۳۹۶ و پس از اقدام به دیالیز کلیه‌هایش در مقابل بیمارستان از سوی مأموران وزارت اطلاعات بازداشت و به زندان مرکزی سقز منتقل شد. تنها پنچ روز پس از دستگیری به دلیل تشدید بیماری قلبی‌اش مأموران او را به بخش مراقبت‌های ویژۀ بیمارستان فرستادند و این درحالیست که به طرز تحقیرآمیزی پاهایش را در بستر بیماری به تخت قفل و زنجیرکرده بودند. محمود صالحی در سال گذشته هم دو بار تحت عمل جراحی قلب قرار گرفته‌بود و بیماری کلیوی‌اش نیز مرهونِ ایامِ سپری‌شده در بازداشتگاه‌های پیشین سنندج است.
حکومت سرمایه‌داری جمهوری اسلامی این بار نیز در مورد محمود صالحی از شنیع‌ترین تاکتیک‌ها در جهت تلاش برای قتل خاموش این فعال کارگری استفاده کرده‌است. در مقابلِ این دست از هتاکی‌های دولت حاکم باید یک‌صدا و متحد ایستاد. هرگونه تفرقه و پراکندگی در اعتراض به این دست از جنایت‌ها، حاکمیت را در سرکوبِ کارگران و زندانیانِ سیاسی بی‌پرواتر خواهد کرد.
کمیتۀ عمل سازماندۀ کارگری ضمن اعلام همبستگی با نجیبه صالح‌زاده (همسر)، خانواده و سایر رفقای این کارگر زندانی، تلاش کرد تا به سهمِ خود، در کارزار «خیابان: تریبون زندانی سیاسی» بلندگویی برای اعتراض به وضعیتِ این کارگرِ زندانیِ دربند و تحتِ شکنجه باشد.
