بعد از واقعۀ یورش حکومت به مقر دراویش گنابادی در خیابان گلستان هفتم و قلع و قمع آنان، صدها نفر از دراویش گنابادی دستگیر، مجروح، کشته، شکنجه و به اغما رفته‌اند. بلافاصله موج بگیروببند دراویش به سایر استان‌ها هم سرایت کرد. حکومت مقاومت اخیر دراویش گنابادی در خیابان را بهانه‌ای برای تصفیه حساب کامل با آنان کرده‌است. برچسب حاضر و آمادۀ #محارب و خطر #مرگ همچون سایه‌ای شوم جان صدها تن از این زندانیان را تهدید می‌کند. مضافاً آنکه بی‌خبری از وضعیت دستگیرشدگان، دست حکومت را در شکنجه‌ی انها بازتر گذاشته‌است…تجربه نشان می‌دهد هر قدر زندانیان صدا و تریبون کمتری در خارج از زندان داشته‌باشند، امکان حذف آنان از سوی رژیم هم بیشتر است.
ما معتقدیم دفاع از حقوق دموکراتیک اقلیت‌های تحت ستم (اعم از عقیدتی و قومی و جنسیتی) جزوی از مبارزه‌ی طبقاتی علیه دستگاه سرکوب حاکم است و ما به‌عنوان نیروهای چپ، وظیفه‌ی بیشتری در بلندکردن این پرچم داریم. به همین دلیل نیز با حمایت عملی در کارزار «خیابان: تریبون زندانی سیاسی»، سعی کردیم به سهم خود صدای حقوق آنان در کف خیابان باشیم.
