? معلمان، هفت‌تپه و فولاد اهواز : سه تجربه مختلف و یک درس واحد
◾️اعتصاب دو روزۀ معلمان، کلاس‌های درس را بست، اما خود به تنهایی کلاس درس فشرده‌ای از مبارزۀ طبقاتی بود. تجربۀ اعتصاب سراسری هفتۀ اخیر نشان داد که معلمان در کنار کارگران هفت‌تپه در صف اول جنبش کارگری ایران قرار دارند.
◾️اگر کارگران هفت‌تپه از تابستان امسال با برگزاری انتخابات و تشکیل مجمع نمایندگان مستقل خود در تلاش برای اِعمال کنترل و نظارت بر کارخانه هستند و مسألۀ نظارت بر امور شرکت و مدیران کارفرمایی را در دستور کار قرار داده‌اند و توانسته‌اند یقۀ مدیران و کارفرمایان را بابت یک به یک مسائل شرکت- حتی بابت توهین لفظی یکی از مدیران به کارگران- بگیرند، کمی این سوتر جنبش معلمان نیز مدتی است مسألۀ کنترل و نظارت معلمان را پیش کشیده است. بیانیه‌های شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی معلمان و صحبت‌های برخی فعالین صنفی مبنی بر «نظارت معلمان بر بودجۀ آموزش و پرورش»، «تعیین نرخ تورم از سوی کمیته‌های مستقل مردمی»، «انتخابی بودن مدیران مدارس»، «به دست گرفتن صندوق ذخیره فرهنگیان» و غیره صحتی بر مقصد مشابهی است که این دو جنبش مشترکاً آن را نشانه گرفته‌اند.
◾️با کمی فاصله این سوتر در کارخانۀ فولاد اهواز نیز کمابیش نشانه‌های مشابهی از حرکت به سوی کنترل کارگری دیده می‌شود؛ مثلاً وقتی سرقت‌های سریالی در خردادماه از اموال کارخانه صورت می‌گرفت، خودِ کارگران بودند که حراست را بیرون انداختند و تصمیم گرفتند که امورات نگهبانی را به دست خود بگیرند. مدیر حراست را عزل کردند و به قول یکی از کارگران کارخانه بی‌سیم‌ها را گرفتند، خودشان مدیر تعیین کردند و به برجک‌های شرکت رفتند و حتی شب‌ها دورتادور شرکت را نگهبانی می‌دادند.
◾️این سه تجربه در سه بخش مختلف از جنبش کارگری ایران نشان می‌دهد که در دورۀ کنونی مسألۀ «کنترل و مدیریت کارگری»، نه فقط یک ایدۀ ناآشنا و مهجور نیست، بلکه ضرورت خودش را نشان داده‌است؛ با این تفاوت که اگر در جایی مانند هفت‌تپه رنگ و بوی عملی به خود گرفته، در بخش‌هایی مانند جنبش معلمان اکنون به‌عنوان سطحی از مطالبه در برنامۀ تشکل‌هایشان قرار گرفته.
کمیته عمل سازمانده کارگری – ۲۶ مهر ۹۷