در سه ماهۀ سرکوب اخیر، معلمان با تجمعات سراسری گهگاهی دی و بهمن به پیشتازی دو استان کردستان و کرمانشاه، تجمع بازنشستگان فرهنگی مقابل مجلس و اینک با فراخوان به دور سوم تحصن سراسری اسفندماه، نشان دادند مهم‌ترین بخش جنبش کارگری هستند که هنوز سنگر را خالی نکرده و با آخرین توان پرچم اعتراض را بالا نگه داشته‌اند.
تشدید پولی‌سازی مدارس، طرح معلم تمام‌وقت، افزایش حق‌التدریسی‌ها، تداوم بازداشت فعالان صنفی همچون #حبیبی، #بهشتی، #عبدی، #قنبری، #زحمتکش، #مردانی و #شاه‌محمدی از یک طرف و فاجعۀ بودجۀ ۹۸ آموزش و پرورش و حمله به بیمۀ تکمیلی معلمان و غیره همگی جزئی از جنگی است که دولت علیه معلمان به راه انداخته است.
مبارزۀ معلمان: مبارزه‌ای جهانی، علیه سرمایه‌داری جهانی
معلمان بخش مهمی از طبقۀ کارگرند که مبارزاتشان تأثیر مستقیمی بر وضعیت کل طبقۀ کارگر خواهد گذاشت و از این رو ظرفیت جلب و همراهی اعتراضات سایر بخشها را نیز با خود دارند. خصوصاً که با توجه به سیاست‌های ریاضتی حکومت‌های سرمایه‌داری دنیا و زدن از بودجۀ عمومی آموزش و پرورش، مسئولیت مالی آموزش بر گردۀ خانوارهای کارگری افتاده است و بخش زیادی از دستمزدشان در همین بخش مکیده می‌شود.
فقط در دو ماه گذشته ۷۱ هزار معلم در امریکا درگیر اعتصاب بوده‌اند. سال پیش هم نزدیک به نیم میلیون کارگر امریکایی دست از کار کشیدند که ۳۸۰ هزار نفرشان را معلمان و کارکنان مدارس تشکیل می‌دادند.
در سائو پائولوی برزیل، امسال معلمان برای دومین بار در اعتراض به کاهش مستمری بازنشستگی وارد اعتصاب شدند. در مکزیک هم معلمانِ دو ایالت در برابر اخراج‌ها و طرح دولتی «اصلاح مدارس» دست به اعتراض تعرضی و مسدود کردن خطوط راه‌آهن زدند.
در چند هفتۀ گذشته هم معلمان و مربیان مهد در برلینِ آلمان اعتصاب کردند. مربیان پرتغال دست به اعتصاب عمومی زدند و معلمان فرانسه هم به اعتراضات جلیقه‌زردها پیوستند. در ماه آینده هم قرار است بیش از ۱۰۰ هزار معلم هلندی اولین اعتصاب سراسری خود را برگزار کنند.
حتی کشورهای آفریقایی مثل مراکش و زیمبابوه نیز شاهد اعتصاب معلمان علیه کاهش بودجۀ آموزشی و خصوصی‌سازی مدارس بوده‌اند. به این فهرست باید اعتصابِ ماه پیشِ ده‌ها هزار معلم تامیل نادو در جنوب هند را هم اضافه کرد.
گستردگی اعتراضات جهانی معلمان نشان می‌دهد که مناسبات سرمایه‌داری حاکم بر حوزۀ خدمات عمومی فارق از شکل و نوع حکومت‌ها یکسان است، هرچند صدور حکم زندان و شلاق را فقط در نوع سرمایه‌داری استبدادی جمهوری اسلامی می‌توان سراغ گرفت!
? آماده‌باش!
به دنبال فراخوان «شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان» به خودداری از حضور بر سر کلاس‌های درس و تحصن در دفتر مدارس از ۱۲ تا ۱۴ اسفند، می‌توان پیشبینی کرد که به روال سابق پیش و پس از این تحصن تهدیدهای تلفنی فعالان صنفی و احضارها به حراست و نهادهای اطلاعاتی آغاز شود و فراتر از آن احتمال دست‌اندازی و دستگیری تعدادی از معلمان نیز می‌رود. با توجه به پیشبینی سرکوب آتی، باید از الآن تمرکز خود را معطوف به حمایت عملی از معلمان کرد و در کنارشان ایستاد.
تحصن اسفندماه البته از همان پاشنۀ آشیل و نقطۀ ضعف تحصن‌های پیشین مهر و آبان رنج می‌برد، یعنی: تعیین روز پایان اعتصاب بدون پیش‌شرط، مذاکره و هرگونه ضمانت اجرایی. این باعث می‌شود که دست حکومت برای سرکوب باز باشد و دستاورد تحصن فراتر از حفظ روحیه و اعتمادبه‌نفس نرود. اگرچه با توجه به مقیاس فضای سرکوب عمومی و ضربات اخیر به پیکرۀ جنبش معلمان، چه بسا توازن قوای کنونی به نفعِ شکلِ دیگری از اعتراض معلمان نباشد و بنابراین حتی همین حفظ روحیه نیز قدم بزرگی در این اوضاع و احوال به شمار می‌رود. بنابراین اکنون مهم‌ترین کار برداشتن قدم‌هایی است که تا حد امکان هزینه‌های تحصن پیش رو را بنا به دو تجربۀ قبلی به حداقل رساند و با جلب حمایت دانش‌آموزان و خانواده‌هایشان در کنار دانشجویان، بازنشستگان، تشکل‌ها و فعالان کارگری و غیره، بار سنگین فشار سرکوب را از روی معلمان کمتر کند.
کمیته عمل سازمانده کارگری – ۷ اسفند ۹۷