اسماعیل بخشی قریب به دو ماه است که پس از شهادتش به شکنجه، در حبس به سر می‌برد و بار دیگر زیر فشار شدید برای ضبط اعترافات جدید تلویزیونی است. اینکه کمیته در مطالب و فعالیت‌هایش مکرراً به اسماعیل بخشی و لزوم حمایت از او برمی‌گردد، از سرِ بی‌اعتنایی به سایر موضوعات جنبش کارگری نیست؛ بلکه به راستی چه موضوعی فوری‌تر و حیاتی‌تر از سرنوشت و جانِ کسی است که یک‌تنه جانِ جدیدی به جنبش کارگری بخشید؟ از این منظر او مستحق آنست که هر روز فریاد زده شود.
از طرفی شکستن روحیۀ جوانانی که برای حمایت از جنبش کارگری مایه گذاشتند و پخش اعتراف‌گیری‌های اجباری که قصدش عبرت‌سازی است، ذره‌ای در اراده و انگیزۀ خیل وسیع حامیان جنبش کارگری خلل ایجاد نخواهد کرد. چنانکه گفتند و می‌گوییم: فرزند کارگرانیم کنارشان می‌مانیم!
مستندسازی‌هایی مانند طراحی سوخته که به ضرب شکنجه کارگردانی می‌شوند، اتفاقاً تنها بر مسیر مبارزۀ بلندمدت با دشمن طبقاتی نور می‌اندازند و راه مبارزه را شفاف‌تر می‌کنند: متشکل، مخفی و انقلابی!
پاسخ همۀ ما در برابر بنگاه جعل و دروغ صدا و سیما و نیروهای امنیتی همان است که دو ماه پیش بود:
شکنجه مستند دیگر اثر ندارد!
برگرفته از صفحه: خیابان تریبون زندانی سیاسی