فقط بیست دقیقه طول کشید که در تجمع مسالمت‌آمیز یازده اردیبهشت -روز جهانی کارگر- نیروهای امنیتی افسار بدرند و با خشونتی حداکثری به تجمع‌کنندگان حمله ببرند، تا سر حد اینکه تعدادی چنان مضروب شدند که کارشان به بیمارستان کشید. در این یورش قریب به ۵۰ تن بازداشت شدند که تاکنون فقط حدوداً نیمی‌شان و آن هم موقتاً و با وثیقه‌های سنگین آزاد شده‌اند.
از آن زمان کارزار گسترده‌ای در حمایت از بازداشتی‌ها شکل گرفته که یک سرش خانواده‌هایی هستند که مصممانه جلوی زندان‌ها اتراق کرده‌اند، سر دیگرش اعلام حمایت سندیکاهای بین‌المللی کارگری و نهایتاً دانشجویانی که به دفاع از همکلاسی‌های خود برخاسته‌اند و از هر فرصتی از جمله استفاده از تریبون نشست‌های رسمی دانشگاه برای رساندن صدای حبس‌شدگان استفاده می‌کنند. رفقای کارزار «خیابان: تریبون زندانی سیاسی» هم وظیفه‌شان می‌دانند که به سهم خود تا آزادی تمام دستگیرشدگانی که برای دفاع از حقوق کارگران به خیابان آمده بودند، صدایشان را در خیابان‌ها زنده نگه دارند.
** همچنین برای کمک به اطلاع‌رسانی درباره دستگیرشدگان، اولین ساعات پس از دستگیری پوسترهایی در این رابطه طراحی و توزیع شد که در پیوست آمده‌است.
کمیته عمل سازمانده کارگری – ۱۶ اردیبهشت ۹۸
