مکالمه افشاشده از شورای اسلامی کار هفت تپه

فایل دریافتی از کارگران نیشکر هفت‌تپه :
این روزها یک فایل صوتی افشاگرانه میان کارگران هفت تپه دست به دست می‌شود؛ سندی زنده از پشت پرده‌ها و خواری «شورای اسلامی کار». در اینجا دیگر خبری از لفاظی و شعارهای دروغین نیست. در عوض آنچه هست بحث باج و رشوه و زد و بند و آدم فروشی است.
فایل صوتی حاوی گفتگو میان سه نفر از نمایندگان شورای اسلامی کار هفت‌تپه و یکی از مدیران است.
در این فایل می‌شنویم که چگونه «عظیم سرخه»، همانی که با بالاترین آرا در صدر فهرستِ به‌اصطلاح «انتخابات» شورای اسلامی کار جا خوش کرد، مطالبات کارگری را اهرم فشاری برای گرفتن رشوه میکند. از «سعید منصوری»، دیگر عضو شورای اسلامی می‌شنویم که به مدیر می‌گوید «هر کاری بخواهی برایت انجام می‌دهم…اما اول جیرینگی بیا وسط!». و البته صدای «محمد خنیفر» -دیگر نمایندۀ شورای اسلامی- را می‌شنویم که تمام مدت با طعنه و کنایه و نیشخند دست رد به پیشنهادهای جمع می‌زند و نشان می‌دهد که خریدنی نیست.
خنیفر هوشمندانه و در واپسین ساعات پس از ابلاغ حکمش این مکالمه را به بیرون درز داد. کارگری که همین چندی پیش امام جمعۀ اهواز متظاهرانه بوسه بر دستش زد و اکنون حکم شش سال حبس را به دست دیگرش داده‌اند.
همان خنیفری که بعد از شرح شکنجه‌های اسماعیل بخشی و بازداشت دوباره‌اش، آمادۀ شهادت به شکنجۀ رفیقش شد. در فضای خفقان و سرکوب امنیتی هفت تپه، در صف اول دفاع از اعتصاب‌کنندگان قرار گرفت. نهایتاً دستگیر و وادار شد مقابل دوربین از روی اعتراف‌نامۀ سفارشی و ثقیلی بخواند که کلماتش هم به سختی بر زبانش می‌چرخید.
این فایل صوتی، که میزان حقارت و خفت «شورای اسلامی کار» را در برابر مجمع سابقاً پرقدرت و با ابهت نمایندگان هفت‌تپه به نمایش میگذارد در عین حال درس‌های دیگری هم با خود دارد:
اول از همه این اصل مقدماتی را یادآوری می‌کند که نه هرگز هیچ کارگری به صِرف کارگر بودن مترقی شده‌است و «مترقی» صفتی همیشگی و ابدی است که به هر کارگر مبارزی که روزی در صف هم‌طبقه‌ای‌های خود بوده بتوان اعطا کرد. خط‌ها تغییر می‌کنند و مسیر مبارزه است که صف دوستان را از میانه‌روها و دشمنان مشخص می‌کند.
همچنین علاوه بر افشای ساختار و ماهیت ضدکارگری شورای اسلامی کار، این مسأله را گوشزد می‌کند که چرا برای یک تشکل مستقل کارگری، پیش‌شرط‌هایی مثل «ممنوعیت مذاکرات پشت پرده»، «حق عزل و نصب نمایندگان در هر لحظه»و «نظارت کارگران بر نمایندگان» ضروریاتی بی‌چون و چرا هستند.
نهایتاً بدیهی است این شوی خفت و خواری بدون حذف صدای کارگران رادیکالی مانند اسماعیل بخشی هرگز قابل اجرا نمی‌بود.

نسخۀ کوتاه و گزینش‌شده

نسخۀ کامل