گرافیتی در حمایت از معترضان سرکوب‌شدۀ عراق و علیه دخالتهای جمهوری اسلامی
امروز مراسم اربعین در خیابان‌هایی برگزار شد که دو هفته پیش از آن، خون صدها نفر از معترضان عراقی در آن ریخته شده بود. فریاد ده‌ها هزار نفره‌ای که علیه فقر و بیکاری و تبعیض و نابرابری بلند شد، بلافاصله با گلوله‌های سربی پاسخ گرفت.
معترضان نیز به نوبه خود اعتراضی را که با شعار «نه به فقر و بیکاری» شروع کردند، بلافاصله به شعار «سرنگونی» گره زدند تا بار دیگر تجربۀ هزاربار رفته را ثابت کنند که چرا اقتصادی‌ترین اعتراضات هم همیشه سیاسی است.
مدتهاست صدای ممتد تیرباران و دود سیاه و لاستیک‌های مشتعل بر فراز شهر، تصویر آشنایی از خاورمیانه شده که یک روز از ایران و روز دیگر از اردن و عراق و این روزها از لبنان سر بر می‌آورد.
دو هفته پیش، حساس‌ترین شعار اعتراضات مردمی عراق که می‌بایست به گوش مردم ایران می‌رسید بقدر کافی شنیده نشد: شعارهایی که انعکاس خشم و ستوه مردم عراق از دخالتهای جمهوری اسلامی در کشورشان بود. پس چندان عجیب نیست ج.ا که روزی معترضان دی‌ماه ۹۶ را «تفاله» خوانده بودند، معترضان عراقی را مُشتی مزدور نامید و هارترین نیروی خود را در خاک عراق برای سرکوبشان بسیج کرد. در چنین اوضاع و احوالی که جمهوری اسلامی نه فقط توسعه‌طلبی نظامی و سیاسی در منطقه را سالهاست در دستور کار دارد، بلکه بعد از سوریه دست به کار سرکوب معترضان عراقی هم شده، مسئولیت ما از ایران اعلام همبستگی پررنگ‌تر با اعتراضات مردمی عراق و سوریه و لبنان است که نه فقط زیر ستم طبقۀ حاکم خود هستند که به شکل تؤامان زیر یوغ دخالتهای جمهوری اسلامی هم هستند.
به همین مناسبت رفقای ما در تداوم کارزار همبستگی بین‌المللی‌شان، گرافیتی و شعارنویسی‌هایی را علیه دخالتهای رژیم جمهوری اسلامی بر دیوارهای شهر ثبت کردند.
شعارها: از دی ۹۶ ایران تا مهر ۹۸ عراق: یک طبقه – یک مبارزه – یک دشمن
همبستگی با معترضان عراق
و علیه دخالت جمهوری اسلامی در کشورهای منطقه
کمیته عمل سازمانده کارگری – مهر ۹۸
کارزار «خیابان: تریبون زندانی سیاسی»
