🔴 اعتصاب سراسری معلمان در دست کم ۱۱۰ شهر کشور – آذر ۱۴۰۰
این اعتراضاتِ پرتکرر و متوالی را می‌توان اولین و مهم‌ترین واکنش سازمان‌یافته طبقه کارگر به بودجه ریاضتی سال آینده تعبیر کرد که دستکاری و عقیم‌سازی طرح رتبه‌بندی معلمان تنها یکی از تبعاتش بوده است.
تبدیل تجمعات خیابانی سراسری در هفته‌های گذشته به اعتصاب سراسری (در ابتدای هفته) را می‌توان نشانی از تغییر کیفیت اعتراض و سر رفتن کاسه صبر معلمان نسبت به بازی فرسایشی مجلس با رتبه‌بندی معلمان دانست.
آخرین تجربه مشابه معلمان در سازماندهی اعتصابات سراسری به سال ۹۷ برمی‌گردد که طی آن سه دور اعتصاب، هر بار به مدت دو روز برگزار شده بود. مقایسه میان این اعتصاب با تجربه مشابهش در سه سال گذشته، چند نکته را آشکار می‌کند:
◼️ در اعتصابات سال ۹۷، طرح مجموعه‌ای از مطالبات -بدون اولویت‌بندی یا تعیین فوریت- گرچه چتر بزرگتری برای تنوع در شعارها و پلاکاردهای معلمان (خصوصاً مطالبات ساختاری‌تری مثل «آموزش رایگان» و «برچیدن غیررسمی‌سازی معلمان») فراهم کرده بود، اما در عین حال موقعیت نمایندگان اعتصاب (شورای هماهنگی) را برای امر چانه‌زنی با دولت نااستوارتر ساخت. چون از منظر دولت، آن حجم از مطالبات، سنگ بزرگی بود برای نزدن. با اینحال در این دور، وجود مطالبۀ فوری و فوتی «رتبه‌بندی» (افزایش مزدی) در محور اعتصاب و همزمان باز بودن پرونده این لایحه در مجلس، موقعیت معلمان را برای چانه‌زنی مزدی مستحکم‌تر ساخته است. البته قابل ذکر است که گرچه این اعتصاب بر محور یک مبارزۀ مزدی است، اما شورای هماهنگی و معلمان پیشرو همچنان به درستی مطالبات بنیادی، طبقاتی و دموکراتیک مثل آموزش رایگان، وضعیت معلمان غیررسمی، حق آموزش به زبان مادری و… را به درون این اعتصاب نیز کشانده‌اند.
◼️گرچه در هر دو تجربه اعتصاب سراسری ۹۷ و ۱۴۰۰، اعتصاب به شکلی کنترل‌شده و محدود (۲ روز) سازمان داده شد، اما شدت توالی، تکرر اعتراضات و گسترش کمّی آن رشد قابل توجهی را نسبت به سال ۹۷ نشان می‌دهد (بطوریکه میانگین اعتراضات از دو ماه یکبار در سال تحصیلی ۹۷ به دو هفته یکبار در سال تحصیلی ۱۴۰۰ رسیده).
مقایسه نقشه اعتراضات سراسری سال ۹۷ یا اردیبهشت ۹۸ با این دور از اعتصاب نشان می‌دهد که نه فقط فراوانی و پراکندگی اعتراضات بیشتر شده (تعداد شهرهای درگیر اعتصاب نسبت به سال ۹۷ ، دو برابر شده‌اند)، بلکه شاهد رویش نقاط متراکم جدیدی در نقشه اعتراضات هستیم که علاوه بر کردستان، در استان‌هایی مانند فارس نیز خود را نشان می‌دهند.