در دو هفته‌ای که از اعتصاب سراسری رانندگان کامیون می‌گذرد، حکومت هر چه در توان داشت به کار برد تا اعتصاب را بشکند؛ از ارعاب و بازداشت رانندگان معترض و تهدید به اعدام، تا استفاده از کامیون‌های سپاه و اسکورت با ماشین‌های پلیس و در نهایت اجبار شرکت‌ها به استفاده از کامیون‌های ملکی و استیجاری برای شکستن اعتصاب. بخش‌های پیشروتر رانندگان در عمل درک کرده‌اند که بقای این اعتصاب و تحقق مطالباتشان در گروی حمایت سایر بخش‌های معترض است و مضمون بنرها و پلاکاردهای رانندگان که اینجا و آنجا معلمان و کارگران را فرامی‌خواند، همین را نشان می‌دهد.
این اعتصابات سریالی حس همدردی عمومی عمیقی با رانندگان در جامعه به وجود آورده، چون مشکلات رانندگان فراتر از لاستیک و روغن، همۀ آن چیزهایی است که عموم جامعه را به خاک سیاه نشانده: از اجاره‌های بالا و شهریه‌های اجباری و درمان پرهزینه و الی آخر. اما این حس همدردی تا الآن مجال آن را نیافته که جنبۀ عملی به خود بگیرد.
از ابتدای اعتصاب تا الآن خیلی‌ها این سؤال را مطرح می‌کرده‌اند که برای کمک به رانندگان اعتصاب‌کننده چه می‌توان کرد؟ بعد از افشای شمارۀ خانبلوکی (رئیس پیشین اتحادیه) و حساب تلگرامِ چند تن از افراد نزدیک به هیئت مدیرۀ کنونی اتحادیۀ فرمایشی رانندگان حمل و نقل جاده‌ای برای ارسال سیل پیام‌های اعتراضی و دست به دست کردن آخرین کلیپ کمیته در بین رانندگان و گروه‌های مجازی‌شان، روز ۱۳ مهرماه رفقای حامی کمیته در یکی از استان‌های غربی کشور به ابتکار خود در پایانه‌ها و مراکز تعمیرات خودروهای سنگین اقدام به شعارنویسی‌های حمایتی از رانندگان کردند تا حداقل کمی روحیه و اعتمادبه‌نفس آنان زیر سرکوب حکومت حفظ شود و بدانند که حامیانی دارند. هم در عین حال با این کار نشان دهند که حتی با دست خالی و بدون هیچ امکانات ویژه‌‌ای می‌توان حمایتی کرد که هرچند ساده و کوچک اما برای اعتصاب‌کنندگانی که در پایانه تجمع میکنند دلگرم‌کننده و معنی‌دار باشد.
علاوه بر اقدام حمایتی بالا رفقای دیگری نیز به فراخور توان و نیروی خود اقدام به شعارنویسی‌های مشابهی در حمایت از سومین دور اعتصاب رانندگان و کامیون‌داران در تهران کردند.
کمیته عمل سازمانده کارگری- ۱۵ مهر ۹۷
#اعتصاب_جرم_نیست
#راننده_زندانی_آزاد_باید_گردد
#راننده_کارگر_معلم_اتحاد_اعتصاب
