هشت ماه پیش مردم صدای مبارز گمنامی را شنیدند که چهل سال سیاست حذف و کشتار جمهوری اسلامی را در یک جمله فریاد زد:
دنبال گردن برای طناب دارشان می‌گردند.
راه نوید افکاری با اعدام پایان نیافت، چون از مرگش هم مقاومتی مثال‌زدنی علیه حکومت اعدام ساخت. دیروز نوید پرچمی را بلند کرد که امروز برادرانش به دست گرفته‌اند و به راستی هم که برادری و رفاقت را در حق او و مسیر مقاومتش تمام کرده‌اند. با وجود نزدیک به یک قرن حکم زندان و هشت ماه انفرادی و حتی تهدید به قتل برای اخذ اعتراف اجباری از این دو برادر (حبیب افکاری و وحید افکاری)، اخراج از کار برادر سوم (سعید افکاری) و بازداشت موقت و آزار و اذیت سایر اعضای خانواده از جمله مادر و پدر، حسرتِ سر خم کردن را به دل رژیم گذاشته‌اند.
اغراق نخواهد بود اگر بگوییم خانواده افکاری، امروز خودش به یک نماد در تاریخ مبارزه معاصر مردمی بدل شده و از همین رو هم آماج حملات حکومت قرار گرفته. به تبع همین ایستادگی هم سزاوار بیشترین همبستگی مردمی است.
